• Deus in adjutorium
• Dixit Dominus
• Nigra sum
• Laudate pueri
• Pulchra es
• Laetatus sum
• Duo Seraphim
• Nisi Dominus
• Audi caelum
• Lauda Jerualem
• Sonata sopra Sancta Maria
• Ave maris stella
• Magnificat anima mea
• Et exsultavit
• Quia respexit
• Quia fecit mihi magna
• Et misericordia
• Fecit potentiam
• Deposuit potentes de sede
• Esurientes implevit bonis
• Suscepit Israel
• Sicut locutus est
• Gloria Patri
• Sicut erat in principio

Narodziny baroku w muzyce bezsprzecznie są związane z twórczością Claudia Monteverdiego. Jego Nieszpory Maryjne z 1610 roku zajmują miejsce szczególne – nie tylko w jego spuściźnie, ale w całej historii muzyki. Są swego rodzaju podsumowaniem zarówno tego, co przemijało, jak i tego, co rodziło się w „nowej” barokowej muzyce. Są powiązaniem sacrum i profanum. Stanowią zatem dla wykonawców wyjątkowo trudne wyzwanie. Skontrastowane wewnętrznie łączą wirtuozerię instrumentalną i wokalną z duchem religijnej prostoty. Muzycy pod dyrekcją Wolfganga Katschnera zaproponowali słuchaczowi „coś nowego” w „starych” i dobrze znanych ramach Vespro Monteverdiego. Począwszy od interesująco dobranych instrumentów, zgodnie z duchem tamtego czasu (warto wspomnieć, że kompozytor nie określił szczegółowo obsady), aż po ciekawie zinterpretowane – na zasadzie kontrastu – części napisane przez kompozytora w duchu „starej” i „nowej” muzyki. Może chwilami kontrast jest nazbyt wyraźny, ale z pewnością nie wykracza poza smak epoki i niesie z sobą ekspresję, która po wysłuchaniu skłania do refleksji.
Alina Mądry - Audio Video 11-2014