teraz musisz pomyśleć którędy
teraz przyszła tak zwana śmierć
bliscy zmarłego będą teraz płakać
zjawia się mała i lśniąca
nie bój się światła mądrości
nie bój się, wszystko co widzisz jest tylko z ciebie

Bardo Thodol, czyli wyzwolenie poprzez słuchanie to utwór Ignacego Zalewskiego na sześcioosobowy zespół wokalny, klarnet solo, perkusję solo i zespół instrumentalny do słów Karmy Lingpy z Tybetańskiej Księgi Umarłych w poetyckim tłumaczeniu Mateusza Żaboklickiego. Tematem dzieł – zgodnie z przesłaniem tybetańskiej księgi – są stany emocjonalne, stany przejściowe („bardo”), których doświadcza umysł, świadomość osoby umierającej; to „stan co trwa tylko tyle”. Jak podkreśla kompozytor, Bardo Thodol „nie jest utworem o śmierci i drodze do wyzwolenia. Jest utworem o wszystkim, co składa się na ten stan, o każdym »między«, które przeżywamy, o każdej małej walce, którą toczymy na co dzień, o każdym małym przestrachu, który udaje nam się opanować. Każda chwila spokoju i jasności, którą udaje nam się osiągnąć, ciąg projektowanych przez nas na bieżąco zdarzeń, których się lękamy, a które płyną z wewnątrz, z psychiki – o tym również traktuje ta muzyka”. To muzyka „do słuchania”.

Bezpośrednią inspiracją do skomponowania tego utworu były ostatnie rozmowy Ignacego Zalewskiego z Marcinem Błażewiczem, kompozytorem, profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, dotyczące filozofii buddyjskiej, NDE (near death experience) i neuronauk. I choć dzieło nie jest dedykowane Błażewiczowi, to jego woła się po imieniu tam, gdzie instrukcja tego wymaga.