Chopin: Etudes
Orfeo - C 922171
Kompozytor
Fryderyk Chopin (1810-1849)
Fryderyk Chopin (1810-1849)
Wykonawcy
Amir Katz, piano
Amir Katz, piano
Nagrody i rekomendacje
Utwory na płycie:
1 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 1 C-Dur: Allegro.mp3- 2 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 2 a-moll: Allegro.mp3
- 3 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 3 E-Dur: Lento ma non troppo.mp3
- 4 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 4 cis-moll: Presto, con fuoco.mp3
- 5 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 5 Ges-Dur: Vivace.mp3
- 6 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 6 es-moll: Andante.mp3
- 7 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 7 C-Dur: Vivace.mp3
- 8 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 8 F-Dur: Allegro.mp3
- 9 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 9 f-moll: Allegro molto agitato.mp3
- 10 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 10 As-Dur: Vivace assai.mp3
- 11 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 11 Es-Dur: Allegretto.mp3
- 12 Etüden op. 10 Nr. 1-12 - Nr. 12 c-moll: Allegro con fuoco.mp3
- 13 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 1 As-Dur: Allegro sostenuto.mp3
- 14 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 2 f-moll: Presto.mp3
- 15 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 3 F-Dur: Allegro.mp3
- 16 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 4 a-moll: Agitato.mp3
- 17 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 5 e-moll: Vivace - Più lento - Tempo primo.mp3
- 18 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 6 gis-moll: Allegro.mp3
- 19 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 7 cis-moll: Lento.mp3
- 20 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 8 Des-Dur: Vivace.mp3
- 21 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 9 Ges-Dur: Allegro assai.mp3
- 22 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 10 h-moll: Allegro con fuoco.mp3
- 23 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 11 a-moll: Lento - Allegro con brio.mp3
- 24 Etüden op. 25 Nr. 1-12 - Nr. 12 c-moll: Allegro molto con fuoco.mp3
12 Études op. 10
12 Études op. 25
12 Études op. 25
Dwanaście etiud op. 10 i dwanaście etiud op. 25 Fryderyka Chopina to razem dwadzieścia cztery utwory stawiające przed wykonawcą nieprawdopodobne wymagania techniczne, nie mówiąc o zbudowaniu spójnej wyrazowej interpretacji. Wielcy pianiści minionego stulecia, choćby wymieńmy tu Władimira Horowitza czy Artura Rubinsteina uważali, że są one tak trudne, że nie powinno się ich nagrywać wszystkich „za jednym razem”. Amir Katz, pianista urodzony w Izraelu, a mieszkający w Niemczech, podjął się tego zadania. Zresztą nie jako pierwszy … I rzeczywiście jego umiejętności nie sprowadzają się tylko do perfekcyjnej techniki. Spójność propozycji interpretacyjnej, jej przejrzystość, stawia tę płytę na wysokiej półce pianistyki XXI wieku.
Vladimir Horowitz’s admissions about the twelve Etudes op. 10 and the twelve of op. 25 by Frédéric Chopin, all of which he found dreadful, or to be precise, dreadfully difficult, are both revealing and disarmingly frank: “For me, the most difficult is the one in C major, op. 10/1. I cannot play it, and the other one in C, op. 10/7, is no better. And I can’t really play the one in A minor op. 10/2 properly.” – Even if his outspoken confessions contain more of a degree of playfulness than some similar statements made by the famous Chopin performer Arthur Rubinstein, it is indeed the case that well into the 1970s the Chopin Etudes were deemed so technically difficult that it was the norm for any pianist not to play them all in public or record them in one go, but to play them one at a time like Horowitz and Rubinstein. That said, the musical ranking of the individual works has always been a matter of controversy. The fact that the complete recordings by the few pianists whose names are still familiar – Backhaus, Cortot, Arrau – are from artists who all share an interpretational style and choice of repertoire that is decidedly serious in approach could be an indication that these exponents, who after all had the necessary technical skills at their fingertips, were also concerned with the great musical context.
Recorded in Funkhaus Nalepastrassse Saal 1 on 21-23 April 2015
Vladimir Horowitz’s admissions about the twelve Etudes op. 10 and the twelve of op. 25 by Frédéric Chopin, all of which he found dreadful, or to be precise, dreadfully difficult, are both revealing and disarmingly frank: “For me, the most difficult is the one in C major, op. 10/1. I cannot play it, and the other one in C, op. 10/7, is no better. And I can’t really play the one in A minor op. 10/2 properly.” – Even if his outspoken confessions contain more of a degree of playfulness than some similar statements made by the famous Chopin performer Arthur Rubinstein, it is indeed the case that well into the 1970s the Chopin Etudes were deemed so technically difficult that it was the norm for any pianist not to play them all in public or record them in one go, but to play them one at a time like Horowitz and Rubinstein. That said, the musical ranking of the individual works has always been a matter of controversy. The fact that the complete recordings by the few pianists whose names are still familiar – Backhaus, Cortot, Arrau – are from artists who all share an interpretational style and choice of repertoire that is decidedly serious in approach could be an indication that these exponents, who after all had the necessary technical skills at their fingertips, were also concerned with the great musical context.
Recorded in Funkhaus Nalepastrassse Saal 1 on 21-23 April 2015
Dwanaście etiud op. 10 i dwanaście etiud op. 25 Fryderyka Chopina to razem dwadzieścia cztery utwory stawiające przed wykonawcą nieprawdopodobne wymagania techniczne, nie mówiąc o zbudowaniu spójnej wyrazowej interpretacji. Wielcy pianiści minionego stulecia, choćby wymieńmy tu Władimira Horowitza czy Artura Rubinsteina uważali, że są one tak trudne, że nie powinno się ich nagrywać wszystkich „za jednym razem”. Amir Katz, pianista urodzony w Izraelu, a mieszkający w Niemczech, podjął się tego zadania. Zresztą nie jako pierwszy … I rzeczywiście jego umiejętności nie sprowadzają się tylko do perfekcyjnej techniki. Spójność propozycji interpretacyjnej, jej przejrzystość, stawia tę płytę na wysokiej półce pianistyki XXI wieku.
Alina Mądry - Audio Video 05-2017
Zobacz także:
