Utwory na płycie:

• Ave dulcissima Maria
• Hei mihi, Domine
• Laboravi in gemitu meo
• Peccantem me quotidie

Ave Regina caelorum
Venit lumen tuum
Ave dulcissima Maria
Reminiscere miserationum tuarum
Dignare me laudare te
Sancti Spiritus, Domini
Domine, ne despicias deprecationem meam
Hei mihi, Domine
Laboravi in gemitu meo
Peccantem me quotidie
O vos omnes
Exaudi, Deus, deprecationem meam
Precibus et meritis
O Crux benedicta
Tribularer si nescirem
Deus, refugium et virtus
Tribulationem et dolorem
Illumina faciem tuam
Maria mater gratiae

Carlo Gesualdo da Venosa (1566-1613) - książę Venosy i książę muzyki - to zaskakujący kompozytor końca renesansu, często uznawany za przedstawiciela manieryzmu. Jego życie było równie zaskakujące, jak muzyka. Sacrae Cantiones to kolekcja motetów wydana w dwóch księgach w 1603 roku. Na płycie prezentowana jest pierwsza z nich na 5 głosów wokalnych. Kompozytor zasłynął przede wszystkim z madrygałów, które stanowią zdecydowaną większość jego twórczości. Mamy zatem możliwość wniknięcia w nieco spokojniejszy ton jego muzyki. Madrygały bowiem były dalece zaskakujące w muzycznych rozwiązaniach, jak na tamten czas. Motety wydają się nieco spokojniejsze. Choć nie brakuje w nich chromatyki z nietypowymi następstwami harmonicznymi. Jego życiowa obsesja z pewnością miała wpływ na muzykę, którą tworzył. Jej odbiór nie jest łatwy, ale warto podjąć ten trud. Tym bardziej, że wykonawcy czynią to z pełnym zrozumieniem i poszanowaniem dla ogromnego ładunku emocjonalnego, jaki tkwi w tych dźwiękach

---

Carlo Gesualdo, Prince of Venosa and Count of Conza, has become notorious for the eccentricities of both his life and his music. The gruesome murder of his first wife and her lover in flagrante, his mistreatment of his second wife, his isolation at his family seat and his penchant for masochism and flagellation have all fuelled the ‘myth’ of Gesualdo as madman, deviant and tortured pariah, qualities seen to be replicated in his rule-defying music. Yet his work was admired by his contemporaries, one of them remarking that he was ‘inferior to no other composer, having discovered new inventions of composition adorned with thought and caprice so that all musicians and singers of the world have been given to marvel’. Marking Gesualdo's 450th birthday year, this idiomatic and committed reading by Rory McCleery and The Marian Consort of the composer’s five-voice motets invites us to marvel afresh – at their pictorial immediacy, their surprising chromaticism, their melodic wordpainting and unique blend of melisma and homophony. Gesualdo turned his prodigious compositional talent to the creation of a collection of pieces that betray his obsession with his own personal sin, remorse and need for absolution. Today, they speak to us as strongly as ever.