Utwory na płycie:

• Leclair: Suite from Scylla et Glaucus – 11-12. Airs des démons (Excerpt)
• Rameau: Suite from Les fêtes de Polymnie – 1. Overture (Excerpt)

Jean-Marie Leclair (1697-1764):
Suite from Scylla et Glaucus, Op. 11 (1746)

Marc-Antoine Charpentier (1643-1704):
Suite from Le Malade imaginaire, H 495/(1673)

Jean-Philippe Rameau (1683-1764):
Suite from Les Fetes de Polymnie

Trzech wybitnych kompozytorów francuskich epoki baroku: Marc-Antoine Charpentier (1643-1704), Jean-Philippe Rameau (1683-1764) i Jean-Marie Leclair (1697-1764) uczestniczyło w kształtowaniu się muzyki orkiestrowej dla francuskiego teatru. Jedynego teatru w Europie, w którym taniec odgrywał ogromne znaczenie i był nieodzowną częścią dramatu. Trzy suity orkiestrowe wymienionych kompozytorów napisane do dramatycznych dzieł, które wypełniają tę płytę, obejmują ponad siedemdziesiąt lat epoki, w której kształtował się francuski teatr muzyczny. Opéra-tragédie, comédie-ballet i ballet héroique to najważniejsze jego gatunki reprezentowane na płycie. Były ono dziełem aktora, śpiewaka, tancerza, dramaturga i kompozytora. Na płycie tylko część muzyczna, która dzięki interesującemu wykonaniu daje wyobrażenie o owym bogactwie i blasku francuskiego teatru barokowego.

---

This programme completes the Comédie et Tragédie project with Tempesta di Mare, and consists of suites made up of orchestral excerpts from three dramatic works of the French stage, spanning seventy-three years, all highlighting the importance of dance as a part of drama.

The comédie-ballet was the brainchild of the French comedic actor, singer, dancer, and playwright Moliere. After ten years of collaborating with Lully, a Suite from whose Le Bourgeois Gentilhomme features in Volume 1, he turned to Charpentier. The outcome was Le Malade imaginaire whose fourth performance would prove Moliere’s last, as he died on stage.

Scylla et Glaucus is the only stage work by Jean-Marie Leclair, the foremost violinist of his generation and a composer whose late opera shows the clarity of his orchestration and places its focal point on the strings, as one would expect.

Les Fetes de Polymnie is contemporary with Leclair’s opera but more forward looking in its approach, and famous for the ingenuity of Rameau’s colourful orchestration, particularly obvious in the overture.